Leven in harmonie met al het leven
Heerlijk het regent… Ik kan er enorm van genieten!
Er blijkt ook nog een woord voor te zijn: Pluviofiel
Dat leerde ik toen ik werd geïnterviewd door de Telegraaf.
En zag mezelf toen op de voorpagina verschijnen 🙂
Lees het artikel De zegen van regen
Als je er gevoelig voor bent, voel je het al een paar dagen voor het zover is: de volle maan komt er aan… 
Dat merk je bijvoorbeeld aan:
Hoe komt dat?
Onverwerkte zaken worden door de maanenergie naar boven getrokken, naar de oppervlakte, om verwerkt te worden.
De volle maan geeft je daarmee een mooie kans voor grondige opruimwerkzaamheden in jezelf.
Omarm de volle maan en het zal veel beter met je gaan!
Natuur kent veel cycli, bijvoorbeeld dag-nacht, seizoenen, maanfasen, zonsopkomst en ondergang.
Bewust de cyclus van de maanfasen beleven helpt je om meer natuurverbondenheid in je leven te ervaren.
Dat is helend voor jezelf en al het andere leven.
Verzorg jij een dier?
Dan is dit voor jou zeker van belang.
Want hoe meer jij deze natuurlijke cycli erkent en omarmt in je leven, des te natuurlijker gedrag vertoon je voor je dier.
Je dier kan dan beter begrijpen wat je doet, het is makkelijker te plaatsen.
Daardoor kan je dier zich beter ontspannen en zich meer afstemmen op zijn of haar eigen ritme.
Je dier kan dan beter op eigen pootjes staan.
VOLLE MAAN TIPS
Hoe kun je het beste omgaan met de kansen en energieverandering die de volle maan je geeft?
Ik geef je een paar tips en aandachtspunten zodat jij de manier kunt vinden die het beste bij je past.
Alles begint bij ‘de liefde die is’ voelen.
In dit geval “de liefde die is” voelen voor: jezelf, je reactie op de volle maan en de volle maan zelf 
Aanvaard en omarm dat wat naar boven komt. Dat maakt dat je makkelijker door de verwerkingsprocessen heen gaat
Heb je ‘over-energie’ en kun je niet slapen?
Kanaliseer die energie dan door iets te gaan doen.
Afwassen, boek lezen of (mijn favoriet) een volle maanwandeling maken in het donker.
Lukt het jou om de volle maan te omarmen?
Hester Tielrooy – Aardecoach
Vandaag valt mijn oog op het Fluitenkruid.
Uitbundig bloeiend trekt ze al op afstand mijn aandacht.
Ze wiegt zachtjes in de wind, haar ranke bloemrijke steeltjes bewegen mee op het ritme dat geboden wordt.
Sierlijk en ferm bloeit ze, snelle groeier langs wegberm en waterkant.
Ik ga op mijn hurken zitten, raak voorzichtig haar bladeren aan.
Donkergroen, geveerd, gladde steeltjes.
Het witte bloemenscherm blijkt van dichtbij uit kleine individuele bloemetjes te bestaan.
4 of 5 blaadjes per bloem.
Ik zoek een gekneusd blaadje en wrijf het tussen mijn vingers.
Het heeft een sterke geur, kruidig.
Ik verberg mijn gezicht in de bloemschermen en adem samen met de plant.
Dat brengt me in een diepe rust en gevoel van verbondenheid en eenheid.
Ik strijk nog eens zacht langs de plant om het af te ronden en loop verder.
Deze plant heb ik echt gezien en daarmee zie ik ook mezelf, het wonder dat leven heet.
Enjoy nature!
Hester Tielrooy – Aardecoach
Ik geef het meteen toe: Ik hou van regen.Van de plensbuien, het gestage druppen, de neveldouche.
Elke regenvariant beroert me, geeft een andere sensatie op mijn huid en haren. Het maakt dat ik me vitaal voel, bruisend, het geeft me veel energie.
Toch is dat geluksgevoel er niet altijd meteen. Soms moet ik eerst een hobbeltje over. Een hobbeltje in mezelf. Dat hobbeltje kan een mening of een oordeel zijn over ‘het weer’. Dan ga ik onbewust mee in het typisch Hollandse ‘Wat een rotweer he?’
Op zo’n dag met een hobbeltje wordt Buienradar voortdurend geraadpleegd: Wanneer wordt het droog? Het leidt me af van waar ik mee bezig ben. Na een poosje voel ik onrust. Het verlangen naar buiten, naar de regen is er immers ook. Het krijgt alleen geen ruimte. Want ‘iets in mij’ vindt dat ik moet mopperen op regen. Het vindt dat ik me niet vrijwillig nat moet laten regenen. Dat ‘iets in mij’ kan voortkomen uit opvoeding, uit cultuur of zelfs vanuit een oerherinnering aan tijden waarin we niet in verwarmde huizen woonden.
Het verlangen en dat ‘iets in mij’ willen allebei iets anders. Geef ik het verlangen de voorrang, dan ga ik naar buiten, maar ontken de gevoelens van het ‘iets in mij’. Geef ik het ‘iets in mij’ de voorrang dan blijf ik binnen en wordt aan mijn verlangen geen gehoor gegeven. Door deze tegenstrijdigheid voel ik me geblokkeerd. Het voelt op slot. Er ontstaat spanning en onrust in mij.
Zodra ik me daar bewust van ben, maak ik contact met de spanning, de onrust. Contact maken en voelen is voldoende. Het is niet nodig om te weten waarom ik me zo voel.Ik laat de gevoelens er zijn en voel dat de blokkade begint op te lossen. Het gaat weer stromen in mij.
Het verlangen om naar buiten te gaan, de regen op mijn gezicht en in mijn haren voelen, wordt nu sterker. Het voelt bevrijdend om daar gehoor aan te geven. Ik trek een jas aan en neem het restant van het hobbeltje mee naar buiten, de regen in. Ik geniet van het stromen in en buiten mij.
Regen op mij en om mij heen. Druppels worden straaltjes, vochtig wordt nat en doorweekt. Natte piekharen in mijn ogen. Ik schud ze aan de kant. Ik ervaar de regen. Een geschenk dat leven mogelijk maakt. Leven wil ik en dat voel ik!
~ Hester Tielrooy ~
Mist omringt mij,
mist omhult mij
mist neemt mij op in een grijze wereld.
Druppels die vallen,
fluisteren in de bladeren
Kil voelen mijn neus en wangen
haren pieken in mijn ogen
een traan vloeit langzaam
De roep van ganzen
hoog boven mij
doorsnijdt de stilte
Is het ochtend of middag?het licht verraadt het niet
Halfvergane bladeren
zoet en kruidig,
plakken aan mijn hand
Ik neem de geur diep in mij op,
voel de humus in mijzelf
Ik vervolg mijn pad
en voel vertrouwen
Ik ben
van nature
verbonden
~ Hester Tielrooy ~ Aardecoach